Dinsdag 14 november
Blijf op de hoogte en volg Gerrit en Hetty
14 November 2017 | Swaziland, Lobamba
14 november. Gefeliciteerd Roel!!! Hoera!!!
Afgelopen nacht weer een paar keer wakker geworden van de goederentrein.
Rond half 6 er weer uit en de koffers buiten klaar gezet. Deze worden iedere ochtend opgehaald. Met verbazing keken we bij aankomst op Nkambeni Tented Lodge naar de vrouw die de zwaarste koffer van ons, op haar hoofd naar ons tenthuis bracht. Het was bloedjeheet en je moet ook nog een heuvel op om ons tenthuis te bereiken. Gerrit had moeite om die koffer over te nemen en zij droeg em gewoon op haar hoofd.
Eerst weer een lekkere douche genomen en onderweg naar het restaurant voor het ontbijt zagen we nog een slang en een dikke zwarte worm, naam nog onbekend.
De nijlpaarden hoorden we in het stuwmeertje wat achter het restaurant ligt spetteren in het water. Om half 8 reden we weg. De tocht zal vandaag zo’n 300 km zijn. Na ongeveer 100 km stopten we bij een dorpje, wat flapjes gehaald zoals Tjitte zegt en wat boodschappen voor de lunch. We kregen 3 kwartier, maar stonden nog even in de rij voor koffie zodat we helaas geen tijd meer hadden om wat winkeltjes te bezoeken.
Na het dorpje kwamen we in het gebied van suikerriet, het witte gold genoemd.
De vrouwen moeten hier alles doen: de kinderen, de was, water halen, koken, en op het land werken. De mannen zijn verantwoordelijk voor het vee en filosoferen de hele dag maar wat. Zij hoeven verder niets te doen.
Popcorn noemen ze hier springbillies en suikerspin spookasem. Het was druk met schoolkinderen omdat ze hier nu examens hebben. En dan hoeven ze alleen de toets te maken en zijn vrij. Ze hebben allemaal mooie schooluniformen aan en normaal gaan ze van half 8 tot 14 uur naar school.
Tjitte had nog een verrassing voor ons, de krokodillen rivier, dichtbij de plaats
Malelana. We moesten voor onze eigen veiligheid op de brug blijven. De rivier zat vol vissen en krokodillen. In het begin zat er net als bij ons in de dierentuin geen beweging in, maar even later zag je er steeds meer in actie. Ook veel witte reigers gezien, hele scholen vissen en een nijlpaard grazend op het droge!
Na een half uurtje gingen we op weg naar Swaziland.
Het had nogal wat voeten in de aarde voor we de grens passeerden. Allereerst een stempel halen voor je Zuid Afrika uit gaat. Omdat de rij zo groot was, ging Gerrit vast naar het toilet en ik er achter aan. Even later stond Gerrit al bijna in Swaziland en ik stond nog in Zuid Afrika. Een rare gewaarwording. Het was nog een hele toestand met een mede reizigster, Rosina, 3 maanden vrijwilligster in een weeshuis in Zuid Afrika geweest en volgens het loket was haar visum verlopen.
Rosina is in augustus naar Zuid Afrika gegaan en ze hadden in Johannesburg op 7 november afgestempeld. In Nederland had ze een visum aangevraagd voor 4 maanden maar ze hadden dit gelijk in Johannesburg naar 30 november moeten corrigeren. Erg vervelend want de dame achter het loket werd boos en liep weg. Tjitte is erbij gekomen en ondertussen is de groep de stempel gaan halen om Swaziland binnen te komen.
Het duurde wel een poosje voor Rosina toegelaten werd, maar Tjitte zegt dat je rustig moet blijven. Het is beter om je geduld niet te verliezen want je hebt niet de tijd om dit te gaan zoeken. Een mooie spreuk van Tjitte.
Buitentemperatuur is 37 graden. Gelukkig is het in de bus aangenaam 23gr.
Het is nog zo’n 80 km wat we moeten rijden voor we bij Beehive Millwane Wildlife Sanctuary aankomen. We kunnen eventueel de binnenkant van onze oogleden bekijken voor we eerst nog naar een glasblazerij gaan.
Onze eerste indruk is dat Swaziland langs de wegen erg schoon is. Een landschap van bergen en dalen vol bomen, jonge aanplant en oud. Veel lange bomen voor de houthandel. Het eerste dorpje waar we doorreden was Piggs Peak. Het zag er netjes uit. Heel wat anders dan tot nu toe de dorpjes in Zuid Afrika. In Swaziland hebben ze droge koude winters en kunnen de zomers warm en nat zijn, wat nu ook te zien is aan de felgroene mooie valleien. Swaziland heeft een koning met 14 vrouwen!
Om 15 uur kwamen we bij de glasblazerij Nwegenia glass aan. In de glasblazerij liep je bovenlangs via een soort loopbrug en kon je het hele proces van de glasblazerij bekijken. Het was er zo warm, dat toen we buiten kwamen, waar het 37 graden was, koud leek. Er was een shop met allerlei glazen artikelen te koop waar we een leuke olifantenflessenstop gekocht hebben.
Verder waren er nog meer winkeltjes maar er zat niets voor ons bij.
Toen we wegreden zagen we een nagenoeg zwarte lucht achter de bergen. Even later begon het te regenen. Hoe anders het er dan vanuit de bus uitziet! Je kunt dan niet goed naar buiten kijken. Na de glasblazerij was het nog een half uurtje rijden toen we de lange ranch laan, want daar leek het op, opreden naar Beehive Millwane. Die oprijlaan was 3km lang en aan de rand ervan liepen impala’s, koeien, zebra’s, steenbokken, een schildpad en gnoes. Dit alles loopt hier los op het hele terrein. De accommodatie staat middenin een wildpark en er loopt bewaking rond met geweren. We kregen zo’n bijenhuis aangewezen nr 10. Er staan er een stuk of 15 rondom een open plek met picknicktafels. Vanbinnen ziet het er heel knus uit en het ruikt er naar stro hooi/riet. Heel mooi gemaakt. Jammer dat het regende maar wij maakten met ons 2 toch een wandeling over het terrein. Buiten de poorten mocht je namelijk niet meer vanaf de schemering i.v.m. het gevaar van de nijlpaarden en krokodillen. We hebben veel gnoes in de verte gezien en grote vogels in de bomen, ibissen bleek later. We hebben Roel een sms gestuurd om met zijn verjaardag te feliciteren, aangezien internet nu helemaal niet werkt. We hopen dat we gauw weer een keer internet hebben. Om half 7 zijn we gaan eten. Weer ingesmeerd met Deet want het was weer buffet buiten. Soepje vooraf, het leek wel dunne vegetarische snert, en rijst met kip en rundvlees gehad. En weer een chocoladetoetje na.
Om half 9 naar de bijenhut gegaan en dit getypt. Weer een ervaring rijker.
Trouwens, andere medereizigers, Sylvana en haar moeder Tanja troffen een hut aan waarvan de dode teken op bed lagen. Brrrrr ....
Zoals jullie vast begrijpen, hebben wij net eerst uitgebreid onze bedden bekeken. Maar bij ons gelukkig niks gezien. Het onweert en regent nog steeds maar het is niet koud. Maar wat nu valt, valt morgen niet zullen we maar zeggen.
Morgen om 6 uur op! Dus welterusten, 21.15 uur.
Afgelopen nacht weer een paar keer wakker geworden van de goederentrein.
Rond half 6 er weer uit en de koffers buiten klaar gezet. Deze worden iedere ochtend opgehaald. Met verbazing keken we bij aankomst op Nkambeni Tented Lodge naar de vrouw die de zwaarste koffer van ons, op haar hoofd naar ons tenthuis bracht. Het was bloedjeheet en je moet ook nog een heuvel op om ons tenthuis te bereiken. Gerrit had moeite om die koffer over te nemen en zij droeg em gewoon op haar hoofd.
Eerst weer een lekkere douche genomen en onderweg naar het restaurant voor het ontbijt zagen we nog een slang en een dikke zwarte worm, naam nog onbekend.
De nijlpaarden hoorden we in het stuwmeertje wat achter het restaurant ligt spetteren in het water. Om half 8 reden we weg. De tocht zal vandaag zo’n 300 km zijn. Na ongeveer 100 km stopten we bij een dorpje, wat flapjes gehaald zoals Tjitte zegt en wat boodschappen voor de lunch. We kregen 3 kwartier, maar stonden nog even in de rij voor koffie zodat we helaas geen tijd meer hadden om wat winkeltjes te bezoeken.
Na het dorpje kwamen we in het gebied van suikerriet, het witte gold genoemd.
De vrouwen moeten hier alles doen: de kinderen, de was, water halen, koken, en op het land werken. De mannen zijn verantwoordelijk voor het vee en filosoferen de hele dag maar wat. Zij hoeven verder niets te doen.
Popcorn noemen ze hier springbillies en suikerspin spookasem. Het was druk met schoolkinderen omdat ze hier nu examens hebben. En dan hoeven ze alleen de toets te maken en zijn vrij. Ze hebben allemaal mooie schooluniformen aan en normaal gaan ze van half 8 tot 14 uur naar school.
Tjitte had nog een verrassing voor ons, de krokodillen rivier, dichtbij de plaats
Malelana. We moesten voor onze eigen veiligheid op de brug blijven. De rivier zat vol vissen en krokodillen. In het begin zat er net als bij ons in de dierentuin geen beweging in, maar even later zag je er steeds meer in actie. Ook veel witte reigers gezien, hele scholen vissen en een nijlpaard grazend op het droge!
Na een half uurtje gingen we op weg naar Swaziland.
Het had nogal wat voeten in de aarde voor we de grens passeerden. Allereerst een stempel halen voor je Zuid Afrika uit gaat. Omdat de rij zo groot was, ging Gerrit vast naar het toilet en ik er achter aan. Even later stond Gerrit al bijna in Swaziland en ik stond nog in Zuid Afrika. Een rare gewaarwording. Het was nog een hele toestand met een mede reizigster, Rosina, 3 maanden vrijwilligster in een weeshuis in Zuid Afrika geweest en volgens het loket was haar visum verlopen.
Rosina is in augustus naar Zuid Afrika gegaan en ze hadden in Johannesburg op 7 november afgestempeld. In Nederland had ze een visum aangevraagd voor 4 maanden maar ze hadden dit gelijk in Johannesburg naar 30 november moeten corrigeren. Erg vervelend want de dame achter het loket werd boos en liep weg. Tjitte is erbij gekomen en ondertussen is de groep de stempel gaan halen om Swaziland binnen te komen.
Het duurde wel een poosje voor Rosina toegelaten werd, maar Tjitte zegt dat je rustig moet blijven. Het is beter om je geduld niet te verliezen want je hebt niet de tijd om dit te gaan zoeken. Een mooie spreuk van Tjitte.
Buitentemperatuur is 37 graden. Gelukkig is het in de bus aangenaam 23gr.
Het is nog zo’n 80 km wat we moeten rijden voor we bij Beehive Millwane Wildlife Sanctuary aankomen. We kunnen eventueel de binnenkant van onze oogleden bekijken voor we eerst nog naar een glasblazerij gaan.
Onze eerste indruk is dat Swaziland langs de wegen erg schoon is. Een landschap van bergen en dalen vol bomen, jonge aanplant en oud. Veel lange bomen voor de houthandel. Het eerste dorpje waar we doorreden was Piggs Peak. Het zag er netjes uit. Heel wat anders dan tot nu toe de dorpjes in Zuid Afrika. In Swaziland hebben ze droge koude winters en kunnen de zomers warm en nat zijn, wat nu ook te zien is aan de felgroene mooie valleien. Swaziland heeft een koning met 14 vrouwen!
Om 15 uur kwamen we bij de glasblazerij Nwegenia glass aan. In de glasblazerij liep je bovenlangs via een soort loopbrug en kon je het hele proces van de glasblazerij bekijken. Het was er zo warm, dat toen we buiten kwamen, waar het 37 graden was, koud leek. Er was een shop met allerlei glazen artikelen te koop waar we een leuke olifantenflessenstop gekocht hebben.
Verder waren er nog meer winkeltjes maar er zat niets voor ons bij.
Toen we wegreden zagen we een nagenoeg zwarte lucht achter de bergen. Even later begon het te regenen. Hoe anders het er dan vanuit de bus uitziet! Je kunt dan niet goed naar buiten kijken. Na de glasblazerij was het nog een half uurtje rijden toen we de lange ranch laan, want daar leek het op, opreden naar Beehive Millwane. Die oprijlaan was 3km lang en aan de rand ervan liepen impala’s, koeien, zebra’s, steenbokken, een schildpad en gnoes. Dit alles loopt hier los op het hele terrein. De accommodatie staat middenin een wildpark en er loopt bewaking rond met geweren. We kregen zo’n bijenhuis aangewezen nr 10. Er staan er een stuk of 15 rondom een open plek met picknicktafels. Vanbinnen ziet het er heel knus uit en het ruikt er naar stro hooi/riet. Heel mooi gemaakt. Jammer dat het regende maar wij maakten met ons 2 toch een wandeling over het terrein. Buiten de poorten mocht je namelijk niet meer vanaf de schemering i.v.m. het gevaar van de nijlpaarden en krokodillen. We hebben veel gnoes in de verte gezien en grote vogels in de bomen, ibissen bleek later. We hebben Roel een sms gestuurd om met zijn verjaardag te feliciteren, aangezien internet nu helemaal niet werkt. We hopen dat we gauw weer een keer internet hebben. Om half 7 zijn we gaan eten. Weer ingesmeerd met Deet want het was weer buffet buiten. Soepje vooraf, het leek wel dunne vegetarische snert, en rijst met kip en rundvlees gehad. En weer een chocoladetoetje na.
Om half 9 naar de bijenhut gegaan en dit getypt. Weer een ervaring rijker.
Trouwens, andere medereizigers, Sylvana en haar moeder Tanja troffen een hut aan waarvan de dode teken op bed lagen. Brrrrr ....
Zoals jullie vast begrijpen, hebben wij net eerst uitgebreid onze bedden bekeken. Maar bij ons gelukkig niks gezien. Het onweert en regent nog steeds maar het is niet koud. Maar wat nu valt, valt morgen niet zullen we maar zeggen.
Morgen om 6 uur op! Dus welterusten, 21.15 uur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
