Woensdag 15 november
Blijf op de hoogte en volg Gerrit en Hetty
15 November 2017 | Zuid-Afrika, Bayala
De koffers moesten voor die tijd al weer ingepakt en klaar staan bij de bus, aangezien we hier na het bezoek van het dorp niet weer terugkomen. Eerst ontbeten en nog wat van de omgeving gefilmd omdat het gisteravond regende. Het is nu zonnig en weer erg warm. De wandeling naar het dorpje was even een welkome afwisseling. Bij het stuwmeer lagen 2 krokodillen op een dammetje en 1 zwom in het meer. Verder nog gele, textorwevers en hele mooie oranje, grenadierwevers, vogeltjes gespot. Voor we het dorpje in mochten, moesten de vrouwen een doek als rok om, want zij mochten niet met een broek aan naar binnen. De mannen mochten hun handen niet in de broekzakken en hun hoofddeksels af doen. Het was een mooi vrolijk gezicht alle vrouwen die zo’n doek droegen. De gids ging vragen of we naar binnen mochten, wat even duurde. Op het erf lagen wel 6 zwerfhonden, waar je niet aan mocht komen. De lokale gids kwam en leerde ons hoe we de mensen moesten begroeten. Je moest wat roepen Jeh Bo en rechts een hand geven. De lokale bevolking was mooi gekleurd uitgedost. De chief was een oude vrouw en zij begroette ons en leerde ons allerlei woorden die we inmiddels allang vergeten zijn. Onze groep werd gescheiden, de vrouwen zaten gescheiden van de mannen en leerden een lied. Later werden de vrouwen verzocht mee te dansen en later de mannen. Vooral de kleine kindjes waren aandoenlijk om te zien. Er werd handwerk vertoond en uitgelegd waarvoor de vrouwen en mannen dat maakten. Onze vrouwen kregen een koren in de hand geduwd waarvan ze een armbandje moesten vlechten en daarna werden deze bandjes om de palen van rieten wanden geknoopt. Er hingen wel honderden bandjes, zo druk bezocht werd dit dorpje. Naderhand kon je lokale spulletjes kopen om het dorp te steunen en als laatste traden de jongeren voor ons op en lag er een schaaltje waar je geld in kon doen. Een medereizigster Marian, een oudere vrouw, had vanuit Nederland van alles voor de kinderen meegenomen, bellenblaas, potloden en ook een aantal bankbiljetten haalde ze uit een portemonneetje. Het leek wel of de lokale bevolking helemaal gek werd. Ze werd dan ook omhelst door een ouder meisje uit de stam om te bedanken. Even later troostte ik Marian. Het was voor ons allen erg moeilijk om te zien hoe de bevolking daar leefde.
Rond half 11 reden we weg en we waren rond 11 uur bij een kaarsenfabriek. Hier konden we zien hoe de kaarsen gemaakt werden en er waren natuurlijk genoeg souveniertjes te koop, maar om nu kaarsen met die warmte mee te nemen leek ons niet zo verstandig.
En er was een klein marktje buiten. Overal hebben ze dezelfde spulletjes maar je moet erg uitkijken voor de prijs die ze vragen.
In Swaziland kennen ze 2 feesten:
Het Rietenfeest is in augustus september. Ongetrouwde meisjes verzamelen zich en krijgen gelegenheid om te dansen bij de koning en koningmoeder. En het feest van de eerste vruchten van het seizoen. Het feest begint dat jonge ongetrouwde mannen water halen uit de Indische oceaan. Bij volle maan krijgen deze jonge mannen een kraal, houten stam als teken van mannelijkheid. De koning is ook aanwezig. zijn traditionele kleding wordt verbrand en hij eet de eerste vrucht van het seizoen.
Het regende inmiddels pijpenstelen, het goot de lucht uit. De straat lijkt wel een rivier. Onderweg bij een benzinestation heel even gestopt omdat er wat mensen van het toilet gebruik te maken. Wij zijn blijven zitten, hoefden niet en hadden geen zin om ons nat te laten regenen. Er stond een volkswagenbusje vol met schoolkindjes, minstens 15 zwaaiende enthousiaste kinderen.
Om 15.45 uur passeerden wij de grens bij Lavumisa (Swasiland) weer naar Zuid Afrika (Golela). Hier heeft het nauwelijks geregend. We werden verzocht om bij deze grens netjes in de rij te staan en niet teveel lawaai te maken. Ze kunnen er moeilijk doen. Wat een verschil bij onze grensovergang. Haha.
Het lijkt allemaal best eng. Blij dat we weer in Zuid Afrika zijn. Net na de grensovergang zag je gelijk weer impala’s en rattezwijnen en een gier.
Oupa moest de bus van brandstof voorzien en we konden even uitstappen, maar het regende nu inmiddels ook in Zuid Afrika, dus wij zijn in de bus blijven zitten.
Onze overnachting voor aankomende nacht is in een Safari Lodge met rieten daken. We kunnen daar het water niet drinken. Tjitte zegt het zo vol kalk zit dat hij een keer zijn sokken heeft uitgewassen en ze wit uitklopte.
Het is zo raar, een kilometer of 20 verder was het weer droog. Na deze 20 km reden we via een zandweg naar Bayala Lodge, ons verblijf voor de komende 2 nachten. Je zag weer giraffen, zebra’s, impala’s. Zo mooi...
We kregen, net als bij elke aankomst trouwens, een welkomstdrankje. Ze staan ons altijd op te wachten! Vriendelijke mensen.
Onze kamer nr 14 ligt niet ver van de receptie. We gingen om 19uur eten, geprobeerd even met Jens video te bellen, maar valt steeds weg. Na het eten kregen we een kleine show van het personeel. Later nog even geprobeerd met WiFi in te loggen. Soms lukte het even. Om 22 uur gingen we dit keer pas slapen, want we kunnen uitslapen. Rond 8 uur gaat de wekker pas. Welterusten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley