Maandag 20 november

Maandag 20 november
Vanmorgen ruim voor de wekker aan wakker geworden, om 5 uur. Nog even blijven liggen, maar uiteindelijk toch er maar uitgegaan. Ontbeten en om 7.15 uur moesten we bij de bus staan.
Waar we vandaag heen gaan, is meer dan 500 km rijden en is het vandaag 31 graden. Dat zou voor morgen mooi zijn want we blijven twee nachten in het hotel waar we vanavond aan komen. Maar morgen is de weersverwachting zo’n 10 graden minder en bewolkt. Dat zal ons ook niet overkomen. Hebben we morgen eindelijk een relax dagje en een lekkere vrije dag om lekker in de Indische oceaan te zwemmen en te zonnen op het strand, wordt het weer minder. Toch zijn er weer twee excursies waar je je voor kunt opgeven. We denken nog even na. Een relax dag is ook fijn, maar als het weer morgen toch minder wordt, kunnen we wel een excursie meedoen.
Er staan lifters aan de weg, die worden hier rijlopers of duimrijders genoemd.
Geleidelijk aan rijden we schuin naar beneden, de Drakensbergen aan de rechterkant. Deze zullen we lang blijven zien, aangezien ze wel 1000 km lang zijn. Onderweg is het zo vroeg in de ochtend in de dalen nog wat mistig, maar al gauw is dit weggetrokken en wordt het warm. In het Noorden van Zuid-Afrika is het zomers eerder warm dan in het Zuiden. We gaan dus eigenlijk de verkeerde kant op hè?
Rond half 10 hebben we een eerste koffiestop nabij het stadje Kokstad. Na de koffie verlaten we de provincie Kwazulu-natal. We kunnen een tukkie afnemen.
Dan rijden we zo’n anderhalf uur door bergen en dalen naar Mount Frere, een druk stadje. Er zijn vele kraampjes, niet zoals bij ons, maar staat op de grond allerlei fruit, lappen, vlees, etc. We moeten even op zoek naar wat te eten voor onderweg, dus wij liepen gelijk de drukke menigte in, ik met mijn plakkies aan (slippers). Alle medereizigers vlogen ieder een kant op.
De eerste de beste supermarkt waar het giga wemelde van de Afrikanen, verkocht voornamelijk vlees. Dus gauw onze zoektocht vervolgd.
Bij de volgende supermarkt kochten we 2 flesjes soort yoghidrink, 4 bananen, crackers en plakjes kaas. We waren 75 rand kwijt. Dat is ongeveer 4,5 euro. De vorige keer dat we broodjes kochten, waren deze zo droog dat we die niet weer wilden kopen. We kunnen deze gekochte lunch onderweg of over een uur bij het aapje uit de mouw opeten. Ik weet niet of ik al uitgelegd heb wat dat is, maar dat betekent dat Tjitte ons iets wil laten zien onderweg.
Als we onze weg na de stop van een half uurtje vervolgen, staan er dames langs de weg met schroot ijzer (oud ijzer) in een zak te wachten op een vrachtwagen en als zij de zak inleveren krijgen ze er geld voor. Aan de weg zag je krottehuisjes, maar ook Mandela huisjes. Mandela heeft er destijds voor gezorgd dat de mensen nette huisjes kregen. Vandaar de naam.
We hebben als “ aapje uit de mouw” het Nelson Mandela museum bezocht in ... en inmiddels was de temperatuur naar 40 graden gestegen. Een warme hitte kwam ons tegemoet toen we de bus uitkwamen. We mochten geen rugzakken mee naar binnen nemen en kwamen via detectorpoortjes naar binnen.
Na een uurtje reden we om 15.30 uur verder en net 30 km van het museum af stond Mandela’s huis en ook waar hij begraven ligt. Het zou nog zo’n 150 km rijden zijn tot ons hotel. Omdat het zo warm is en er een padverlegging, haha, tussendoor kwam, zijn we rond 16.45 uur toch nog even voor een plaspauze in Iditywa gestopt. De bus moest keren op een afgelegen vies terrein. Wat een afval lag daar. Arme mensen stonden te bedelen, de toiletten hadden geen water. Mensen zaten met spulletjes van niks aan de weg. Maar toch was er een luxe pompstation met shop. Een meisje keek mij daar aan en zei “ You are beautiful” dat was al de 4e vandaag. Ik heb mijn jurkje aan wat blijkbaar in de smaak valt.
De weg verder naar Wild Coast was eerst nog weer 90 km op een verharde weg. Daarna was het een en al hobbel, 10 km over een berg heen, waar de chauffeur nog nooit was langsgereden. Tjitte, de reisleider was hier ooit eens met de auto geweest. Normaal rijdt de chauffeur de hele provinciale weg af en dan weer 50 km terug. Tjitte wist deze tussendoorweg dus, nou dat hebben we geweten. Wat een gehobbel, maar ook wat een bekijks! Alle bewoners stonden te zwaaien, kleine kindjes keken verbaasd en renden met de bus mee. Waarschijnlijk hebben ze nog nooit een bus gezien, zo afgelegen was deze weg. Wat ook nog spannend was, was dat de bus over 5 kleine bruggetjes moest. Of de bruggetjes het zouden houden? Allemaal met de adem in, het is uiteindelijk gelukt. Wij kwamen pas tegen 19 uur aan. De sleutels werden uitgereikt en de koffers werden naar de kamers gebracht. Elke keer is het vreemd dat die kleine vrouwtjes dat voor je doen. Ik weet niet of ik het al verteld heb, maar hiervoor krijgen ze van de hele groep per keer fooi. Ze staan ook nooit te wachten op iets, want ze weten dat ze het nog tegoed hebben. Dat is wel mooi, anders kun je blijven pinnen. Aan het eind van de reis telt Tjitte dan de fooien bij elkaar op en betaal je hem terug. Hij houdt keurig een lijstje bij van alle excursies die we meemaken (tot nu toe alles) en de fooien. En onder een lange busreis laat hij de lijst rondgaan om te laten zien wat er onder de streep staat. De meeste grote excursies die optioneel waren, zijn geweest en sommige excursies zit bij de hele reis inbegrepen.
Het uitzicht van dit Trennerys hotel in East Coast is prachtig. Aan de Indische oceaan ligt het met 2 zwembaden en de kamers zijn weer super. We hebben haast allemaal een 5 persoons kamer. En er lopen aapjes rond! Wat bijzonder!
Bij aankomst stond al het personeel te zingen... een warm welkom, maar ...
Gisteren was er een storm geweest en is er een mast omgewaaid, en dat betekende geen elektriciteit. Bij de receptie en eetzaal en bar hadden ze d.m.v. een aggregaat wel elektriciteit.
Omdat we al laat aangekomen waren, kregen we nog even de tijd om een half uurtje het terrein bij licht te verkennen. Dus gauw het bordje beach gevolgd. Wat we daar zagen was echt prachtig!!!!
Zo mooi, de golven waren hoog en het was vloed. We hopen dat het morgen op onze relaxdag supermooi weer is. Dan weten wij wel wat we gaan doen. Heerlijk langs het strand en de zee misschien wel in. Alhoewel, in de zee zwemmen haaien en die bijten in je blub, blub, blubberdieblub, blub blub blubberdieblub,
etc..
Rond 20.15 uur zaten we pas te eten en dit keer a la Carte. Tomatensoep, Springbok met boontjes en aardappelen en ijs na. Daarna wat gedronken en ja hoor, daar kwam muziek bij. Gedanst op jaren 60 muziek, Guus Meeus, Jan Smit, Blues, Meat Loaf, van alles. Eindelijk even de beentjes van de vloer na de lange afstanden reizen. Yvon, een medereizigster was de volgende dag jarig en gaf een rondje. Het was een gezellige avond met elkaar. Om 11 uur lagen we plat, het leek veel later, maar ja wat wil je als je al om 5 uur wakker was.
En morgen hopelijk weer zo’n warme dag.. het mag wel een graadje minder, want 40 graden is wel veel. welterusten.