23 november
Blijf op de hoogte en volg Gerrit en Hetty
23 November 2017 | Zuid-Afrika, Cape St Francis
Er was ook op dat tijdstip al een gezinnetje aan het spelen op het strand. Met schepjes, emmertjes, mmm, de heimwee laat een beetje van zich zien...
Onze mooie tijden van jarenlang Vlieland ...
Bij de vuurtoren aangekomen, kwam de bus met de mensen die niet wilden wandelen, tegelijk met ons aan. We gingen naar een pinguïn opvang. Hier worden de pinguïns opgevangen die ze langs de kust vinden, die ziek of gewond zijn. Ja, er zijn dus ook pinguïns in Zuid-Afrika. We komen later op onze reis langs dat gebied.
Er was een hok vol pinguïns die nooit weer beter worden en gehandicapt blijven. Blinden, mank lopende, zielig om te zien, maar het lijkt ons erg dankbaar werk. Je kunt niet zo maar daar aan het werk, je moet er echt een studie voor volgen, aangezien pinguïns nogal agressieve dieren zijn. Nooit geweten, jullie?
Er was een IC voor de pinguïns en een ruimte voor de pinguïns waar ze weer op krachten komen door te zwemmen etc. Ze worden gevoerd met sardientjes uit twee enorme betonbakken.
Je kunt de pinguïns opvang vergelijken met onze zeehondenopvang.
Nadat we een groepsfoto staande voor de bus maakten, reden we rond 10 uur naar een school. Deze school was net nieuw gebouwd, en liet een totaal andere indruk achter dan de school waar we eerder op onze reis waren. Kindjes liepen in schoolkostuum, hadden een eigen stoeltje en zaten keurig met de armpjes over elkaar. Later deden ze ook de handjes op het hoofd, toen de juf hen iets strenger stil achtte te zijn. Ze zongen liedjes, ook een kerstlied. Hoe bijzonder, het is over 6 weken al kerst, maar nu je hier bent heb je dat helemaal niet door. Als we terug zijn, kunnen we de kerstspullen tevoorschijn halen, maar daar zijn we nu helemaal niet mee bezig.
Foto’s gemaakt van de uit 40 leerlingen bestaande klas. Kinderen deden weer high five, en ze vonden het mooi om dit knoerthard te doen natuurlijk.
Er hingen tekeningen van gezichten met kindernamen en op de monden kleine steentjes geplakt, wat de tanden voor moest stellen. Vast het project “ tanden poetsen “. Geweldig idee toch!
Op het moment dat de kinderen pauze hadden, liepen wij weer naar de bus. Het was erg winderig en warm. Maar aan de kust staat er overal wind natuurlijk.
Onze koffiestop duurde dit keer erg lang. Pas rond half 1 stopten we bij een plek met winkeltjes en had je uitzicht op een brug met een diep ravijn. Aapjes liepen weer rond. Gerrit is de brug nog opgelopen om foto’s te maken. Ik heb hem gefilmd vanaf het veilige uitzichtpunt. Haha
We hebben daar vast 2 joekels van muffins voor de lunch meegenomen, brood is hier echt niet te eten.
Na een uurtje arriveerden we bij het Tjitsiekamma National Park. Dit park grenst aan een natuurlijk regenwoud direct aan de oceaan gelegen. Hier breken de golven heel hard op de rotsen voor de kust. Prachtig om te zien!
Dit is de plak van die enorme touwbrug die je wel in de reclames van Zuid-Afrika ziet. Wij zijn naar boven gelopen, onderweg genietend van de vele prachtige uitzichten op de oceaan en de golven. In de verte zagen we glinsteringen steeds omhoog komen. Het konden dolfijnen zijn of een walvis, maar dat zagen we niet. Veel te ver weg. Heel veel foto’s gemaakt, veel gefilmd. Onze muffins ondertussen opgegeten. We kwamen steeds hoger en hoger. Brrr... je moest goed kijken want het waren allemaal trappen.
Op een gegeven moment moest je de trap naar beneden nemen om bij de touwbruggen te komen. Dat was met mijn hoogtevrees erg zweten en afzien.
Gerrit is over de touwbruggen gelopen, ik maar een meter of 10, zolang de rotsen nog 2 meter onder me te zien waren. Daarna kwam de diepte en ben ik omgekeerd. Er moest toch iemand foto’s maken!
Omdat het pad, als je de touwbrug over was, verder liep, is Gerrit daar weer naar boven geklommen.
Ik ben de vele trappen weer omhoog geklommen, nou dat heb ik geweten. Het huilen stond me nader dan het lachen. Pfff ik stond te trillen op mijn benen. Het leek mij ook een eeuwigheid voor ik weer bij het punt kwam waar we samen hadden afgesproken. En weet je wat het ook is, omdat ze in Zuid-Afrika links rijden, hoor je ook links te lopen. En de diepte van de oceaan was aan de linker kant. Er is alleen maar een touwtje...
Het lag aan een soort baai, waar je kajaks kon huren. Dus de mensen met peddels kwam je ook tegen, namen veel ruimte in beslag en dan loop je daar langs de rand. Brrrr
Beneden aangekomen, bij het restaurantje wat gedronken en een souvenir winkeltje rondgestruind, om rond 16.15 uur onze reis te vervolgen.
Tjitte had nog weer een aapje uit zijn mouw. We stopten bij een, zoals ze dat hier noemen, een animatiecentrum. Bungee jumpen. Holadijee... never nooit niet!
Maar op het moment dat wij er waren, was er niemand om te springen. Er waren weer veel markeniers, zoals Tjitte ze noemt. Mensen die hun waar op een kleedje proberen te verkopen. Ik heb een mooie schaal met de big five gekocht. Ze begon met 300 rand te vragen en ik heb flink onderhandeld en uiteindelijk 180 rand betaald.
Tegen 19 uur waren we pas in Knyshna. Wat een groot hotel, super-de-luxe kamer. Gauw gedoucht en we konden met onze eigen bus mee om in het dorp te gaan eten. Je kunt hier ‘s avonds niet met zn twee over straat. Dus bij de groep blijven of je kon in het hotel van het buffet genieten. Wij zijn met de groep meegegaan. Maar pfieuw, wat was het druk bij dat restaurantje JJ heette dat. Stond zeker goed aangeschreven. Wat dan zo jammer is, is dat je elkaar niet kunt verstaan. Bij Yvon en Leo uit Venlo aan tafel gezeten. Meestal zoek je dezelfde mensen weer op als het goed klikt. Niet dat er groepsvorming is, maar met het warme eten zitten we vaak met hen en Frans en Rian uit Breda.
We waren pas rond half 10 aan het eten. Dat vinden we allemaal erg laat. Voor we terug waren was het 11.15 uur als je er om 5 uur uit moet voor de walvissenharpoenenjacht.
Nogmaals werd in de bus gewaarschuwd dat je als het ware van het strand met een open boot wordt gelanceerd. En dat de tocht niet op een gewone grote boot is. Dus wij hebben besloten niet mee te gaan Kim! Haha
Gerrit heeft een paar keer met makreel vissen op de Noordzee voer aan de vissen gegeven en ik heb op de boot naar Goteborg ooit ook in een hutje de tijd doorgebracht wegens zeeziekte, dus nee, dan maar niet. Helaas...
Tot nut toe hebben we alle extra excursies nog meegedaan, dus mogen we er wel eentje overslaan. Toch?
Wij kunnen nu eindelijk een keertje uitslapen. Als dat lukt tenminste.
Welterusten allemaal.
-
25 November 2017 - 00:28
Jantje:
Wat geef jij jullie ervaringen prachtig weer, jullie genieten, maar ik ook!!! -
27 November 2017 - 21:56
Jentina:
Ik schrijf het bij deze dag, maar geldt eigenlijk voor de hele reis. Wat zien jullie veel.
Mooie natuur. Het water, de het vaste land en natuurlijk de dieren die daar gewoon vrij rondlopen.
Mooi !!! Ben jaloers op jullie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley